« Zekatı vermeyenin elinden zekat kadar mal çıkar…»

İşte ey derd-i maîşetle sersem olmuş ve hırs-ı dünyâ ile sarhoş olmuş kardeşler!

Hırs bu kadar muzır ve belâlı bir şey olduğu halde, nasıl

hırs yolunda her zilleti irtikâb ve

haram helâl demeyip her malı kabul ve

hayat-ı uhreviyeye lâzım çok şeyleri fedâ ediyorsunuz?

Hatta erkân-ı İslâmiye’nin mühim bir rüknü (esası) olan zekâtı, hırs yolunda terk ediyorsunuz.

Halbuki zekât, her şahıs için sebeb-i bereket ve dâfi‘-i beliyyâttır (belâların defi’dir).

Zekâtı vermeyenin,

her halde elinden zekât kadar bir mal çıkacak.

Ya lüzûmsuz yerlere verecektir.

Ya bir musibet gelip alacaktır.

Mektûbât, 22. Mektup, 118